Ο Ζακ Σιράκ πληρώνει τα σκάνδαλα της εποχής που ήταν δήμαρχος Παρισίων.

Παρά τις προσπάθειες του εισαγγελέα (που πρότεινε αθώωση) και τις εκκλήσεις του δικηγόρου του για σοβαρά νευρολογικά προβλήματα, την περασμένη Πέμπτη, ο γάλλος πρώην πρόεδρος Ζακ Σιράκ κρίθηκε ένοχος από το δικαστήριο και καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκισης, με αναστολή, για διασπάθιση δημόσιου χρήματος.

Είναι η πρώτη φορά, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που πρόεδρος κρίνεται ένοχος από δικαστήριο. Ομως η δημαρχία Σιράκ στο Παρίσι άφησε εποχή για τις οικονομικές της ατασθαλίες. Επί δημαρχίας του, ο 79χρονος σήμερα Σιράκ πέρασε τα όρια του αποδεκτού σε ό,τι αφορά τις «ελευθερίες» που μπορεί να πάρει ένας λειτουργός με το δημόσιο ταμείο. Για παράδειγμα, αποδεκτό είναι να ενοικιάζονται οι «εργατικές κατοικίες» της δικαιοδοσίας του δημαρχείου σε ημέτερους. Εργατικές μόνο κατά το ύψος του τιμήματος του ενοικίου, αφού η υπογράφουσα έχει επισκεφθεί τέτοια κατοικία, σε σικ γειτονιά δίπλα στο δάσος της Βουλώνης, ρετιρέ μεζονέτα με 4 υπνοδωμάτια, παραχωρημένη σε δημοσιογράφο, την επίμαχη περίοδο (1977-1995). Είχαν βουίξει τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης για το περιβάλλον του Σιράκ και τις «εργατικές κατοικίες», αλλά τέτοιες υποθέσεις δεν φτάνουν ποτέ στο δικαστήριο. Εφτασαν όμως οι περιπτώσεις των «φίλων» του (21 στο σύνολο), που διορίστηκαν σε θέσεις αργομισθίας. Ηταν ο τρόπος του πολιτικού να εξασφαλίσει την αναρρίχησή του από τον δημαρχιακό στον προεδρικό θώκο. Και μετά από δύο θητείες, το πληρώνει σήμερα. Και μάλιστα το σοκ είναι διπλό, αφού η απόφαση του δικαστηρίου δεν αναγνωρίζει κανέναν άλλο ένοχο, παρά τον ίδιο προσωπικά.

Ο πρώην πρόεδρος που εκλέχθηκε στη δεύτερη θητεία του με το 80% των ψήφων έχει στην καμπούρα του κι άλλες υποθέσεις που είδαν το φως των μίντια αλλά όχι της δικαιοσύνης: καλπονοθεία στις δημοτικές εκλογές και παράνομη χρηματοδότηση του κόμματός του, του RPR, που αργότερα μετεξελίχθηκε στο σημερινό κυβερνών UMP.

Η καταδίκη ενός πρώην προέδρου της δημοκρατίας καταλήγει σε πολλά και κυρίως διαφορετικά συμπεράσματα. Οπως το ότι η Γαλλία είναι ακόμα ένα μεγάλο δημοκρατικό έθνος. Οπως το ότι όταν φύγεις από τα γρανάζια της εξουσίας είσαι μόνος και απροστάτευτος. Οπως το ότι η Δικαιοσύνη, όταν θέλει, μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα από την πολιτική. Αλλά το κύριο συμπέρασμα είναι ότι στο εξής, αρκετοί πολιτικοί (και όχι μόνο στη Γαλλία) θα κοιμούνται λιγότερο ήσυχοι.