Ο νέος ελληνικός νόμος για την ιθαγένεια, μοιάζει αρκετά μ’ εκείνους των ευρωπαίων εταίρων μας. Έτσι κι αλλιώς, η βάση για τη νομοθεσία υπήρξε ο Ναπολεόντειος κώδικας, ο οποίος έδινε αυτόματα την ιθαγένεια του πατέρα στο παιδί. Η μεγαλύτερη αλλαγή που επήλθε από τότε, είναι η μεταβίβαση της ιθαγένειας και από τη μητέρα. Η πρώτη αυτή νομοθεσία αναφέρεται σήμερα ως jus sanguinis γιατί έχει να κάνει με την αρχή της κληρονομικότητας. Όμως η κινητικότητα, και τη σύγχρονη εποχή η μετανάστευση, οδήγησε και σε μια σειρά άλλων νόμων που έχουν να κάνουν με τον τόπο γέννησης, ή με την επιλογή διαμονής του ατόμου, νομοθεσία που αναφέρεται ως jus soli. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες εφαρμόζουν σήμερα ένα σύνθετο σύστημα, που είναι συνδυασμός των δύο παραπάνω, αλλά και των διατάξεων για την πολιτογράφηση, το οποίο μάλιστα εκσυγχρονίζεται συνεχώς για να καλύπτει τις όλο και πιο περίπλοκες ανάγκες.
Άρθρο από την Μεταρρύθμιση, το οποίο στην συνέχεια «εξαφανίστηκε» στην μαύρη τρύπα του διαδικτύου.
