Αν σε κάποιες χώρες είναι η κεντροαριστερά που έντεχνα «ταΐζει» την ακροδεξιά ώστε να ροκανίζει ψήφους από τη δεξιά, στη Γαλλία η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Εντελώς μόνος, ο πρόεδρος Σαρκοζί κατάφερε να στρώσει το κόκκινο χαλί στη Μαρίν Λεπέν.
Το «πρόβλημα» ξεκίνησε ήδη από πέρσι όταν άρχισε η μεγάλη πτώση της δημοφιλίας του προέδρου. Στα ψιλά γράμματα των δημοσκοπήσεων βλέπουμε, ωστόσο, ότι η πτώση αυτή σημειώθηκε στους εκλογείς όλων των κομμάτων εκτός του Εθνικού Μετώπου: τον Αύγουστο κέρδιζε πάνω από 20 μονάδες, ενώ το 52,4% δήλωνε ικανοποιημένο από τη δράση του. Είχε προηγηθεί, στο τέλος Ιουλίου, ο περίφημος λόγος στην Γκρενόμπλ, όπου ο Ν. Σαρκοζί δήλωνε ξεκάθαρα την ξενοφοβική του πολιτική.
Οι ακροδεξιές θέσεις του προέδρου, όμως, δεν στάθηκαν ικανές να εξαργυρωθούν και σε ψήφους. Οι δυνητικοί ψηφοφόροι βρίσκουν τις ίδιες και καλύτερες στο Εθνικό Μέτωπο, ενώ η κυβέρνηση φθείρεται λόγω της οικονομικής κρίσης. Αντίθετα, είναι οι φίλοι του κυβερνώντος UMP που γοητεύονται από το καινούριο πρόσωπο του Εθνικού Μετώπου και την αλλαγή πλεύσης της νέας του ηγέτιδος, της Μαρίν Λεπέν. Ηδη από τον Ιανουάριο, το 22% των Γάλλων δήλωναν ότι συμφωνούν με τις ιδέες που υπερασπίζει το Εθνικό Μέτωπο.
Και όχι χωρίς αιτία. Οπως και τα περισσότερα ακροδεξιά κόμματα, το Εθνικό Μέτωπο χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα για να στιγματίσει τα κακώς κείμενα της καθημερινής ζωής: ανεργία, μόλυνση του περιβάλλοντος, διαφθορά της πολιτικής. Ωστόσο, οι λύσεις που προτείνει ήταν, μέχρι στιγμής, απεχθείς στο ευρύ κοινό, που διστάζει να προσεταιριστεί το στίγμα του ξενόφοβου και του ρατσιστή.
Εκεί ακριβώς πάτησε η Μαρίν Λεπέν και η ανανέωσή της. Ο «εχθρός» δεν είναι πια ο «ξένος» -πώς να αρνηθείς στους Αλγερινούς τρίτης γενιάς τον πατριωτισμό ή πώς να τα βάλεις με άλλους 26 ευρωπαϊκούς λαούς που ζουν και εργάζονται στον τόπο σου;- είναι ο «ισλαμιστής», ένας εχθρός που τον αποδέχεται σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα -και όχι μόνο στη Γαλλία- μέσα από μια διεργασία που ξεκίνησε την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 και που εξαπλώθηκε σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο. Το 49% των Γάλλων θεωρούν ότι «το ισλάμ και οι μουσουλμάνοι έχουν πάρα πολλά δικαιώματα», ποσοστό που ανεβαίνει στο 72% στους ψηφοφόρους της δεξιάς.
Επίσης, πριν από τις πρόσφατες τοπικές εκλογές, οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι οι ψηφοφόροι του UMP ήταν θετικοί σε εκλογικές συμμαχίες κατά 35%, «ανάλογα με την περίπτωση» και κατά 8% «συνολικά». Εξ ου και η στάση που κράτησε το κυβερνών κόμμα στο δεύτερο γύρο των εκλογών, όταν αρνήθηκε να σχηματίσει «δημοκρατικό μέτωπο» με την ευρύτερη αριστερά ενάντια στους υποψήφιους του Εθνικού Μετώπου.
Η 42χρονη κόρη του ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου χάρισε στο κόμμα έναν αέρα ανανέωσης και εκσυγχρονισμού και προσεταιρίζεται καλπάζοντας τη δεξιότερη πτέρυγα της δεξιάς. Ακόμα και το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» είναι σε υποχώρηση, αφού δις διαζευγμένη, η πρόεδρος επέλεξε να μην αποκαταστήσει τον νυν σύντροφό της (και αντιπρόεδρο του κόμματος). Πάει η εποχή του εορτασμού με φανφάρες της Ζαν ντ’ Αρκ αντί για την Πρωτομαγιά. Στοίχημα ότι η Μαρίν θα κατέβει πρώτη στην εργατική διαδήλωση.
Λίγο πριν τις τοπικές εκλογές, οι δημοσκοπήσεις που έφερναν τη Μαρίν πρώτη στις επόμενες προεδρικές εκλογές ξεσήκωσαν θύελλα και έφεραν σπαραγμό στα δύο μεγάλα κόμματα. Το νέο πρόσωπο της γαλλικής ακροδεξιάς και οι εκλογικές της επιτυχίες θα χαράξουν, άραγε, νέο δρόμο και για τα αδελφά κόμματα ανά την Ευρώπη; Η καρικατούρα του σκίνχεντ που «βαράει» αδιακρίτως δεν στέκεται πια σε εκλογικές αναμετρήσεις.
