Ενα μεταθανάτιο γράμμα; Λογοτεχνική πρακτική εκείνων που μένουν και απευθύνονται σε κάποιον που έφυγε. Μερικές φορές έχουν αποδέκτες, φευ, πολιτικούς και πρόκειται κυρίως για «πολιτική λογοτεχνία», με σκοπό να θίξει τα κακώς κείμενα της τρέχουσας επικαιρότητας (βλ. γράμμα του Φρ. Μιτεράν στον Ν. Σαρκοζί). Ακόμα και «συνεντεύξεις» έχουν δημοσιευτεί με τον ίδιο σκοπό.
Σπάνια, ωστόσο, πολιτικός αφήνει «ιδεολογική διαθήκη» στους συμπολίτες του. Οι περισσότεροι ενδιαφέρονται μόνο για τις τελευταίες τους στιγμές. Και το πολύ πολύ για τη διαδοχή τους στην καρέκλα που αφήνουν ορφανή. Οχι όμως και ο Τζακ Λέιτον, ο ηγέτης της κεντροαριστερής αξιωματικής αντιπολίτευσης του Καναδά, ο οποίος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο πριν από λίγες μέρες σε ηλικία 61 ετών.
[youtube width=”450″ height=”265″ video_id=”Nb1clTRYgSM”]
Αισιόδοξα λόγια για το αύριο από έναν πολιτικό που κατάφερε να υποσκελίσει μεγαλύτερα κόμματα και να οδηγήσει -κάνοντας την πολιτική έκπληξη- το Νέο Δημοκρατικό Κόμμα στην αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας του, τον περασμένο Μάιο. Το μακροσκελές γράμμα που απευθύνεται στους συμπολίτες του είναι γεμάτο αισιοδοξία και προτροπές για μια καλύτερη κοινωνία. Ο Καναδάς είναι μια χώρα για την οποία λίγα γνωρίζουμε στην Ευρώπη, εκτός από τη χαρακτηριστική σημαία με το φύλλο σφενδάμου και τη μόνιμη διαμάχη για την αυτονομία του Κεμπέκ. Και παρά το γεγονός ότι θεωρείται μόνιμος ουραγός των ΗΠΑ, φαίνεται ότι η σοσιαλδημοκρατία έχει εκεί βαθύτερες ρίζες από εκείνες που η Γηραιά Ηπειρος απαρνείται μαζικά τα τελευταία χρόνια: